Kleur als hoop

Het leven brengt onvermijdelijk zijn tegenslagen, momenten van duisternis waarin het lijkt alsof alle kleur uit de wereld verdwenen is. Maar juist in die momenten is het cruciaal om de kleur te blijven zien. Je kunt een boom bekijken en hem gewoon zien als een boom.
Maar zie je hem echt? Zie je de bruine bladeren die fluisterend veranderen? Zie je het nest vol eieren, waar nieuw leven wacht om geboren te worden? 

Hoop kan gemakkelijk verloren gaan. Een constante stroom van negatieve gedachten kan je meesleuren in een spiraal waaruit ontsnappen onmogelijk lijkt. Mentaal kun je je uitgeput voelen, fysiek kan het leven je pijn doen, en al je dromen kunnen plotseling buiten bereik lijken. In zo'n wereld lijkt het alsof alles en iedereen tegen je is, alsof je dromen nooit werkelijkheid zullen worden. 

In deze periode hoop ik dat je uw dromen durft kleiner maken en de kleur in het alledaagse terug ziet. Kleur is overal, zelfs als je het even niet kunt zien. Het is in de glimlach van een voorbijganger, in de warmte van een kop koffie op een koude ochtend, in de zachtheid van een aanraking. Kleur is hoop, en zolang we kleur kunnen zien, is er altijd een sprankeltje licht om ons te leiden. Er zit kleur in jezelf en de mensen rondom je.

Ik kan u de feiten vertellen: mijn naam is Minne Soete, ik ben 20 jaar en heb altijd iets met kunst gedaan.
Maar als je me vraagt wie ik echt ben en wie ik wil zijn, dan heb ik geen duidelijk antwoord. Ik streef ernaar om elke dag de beste versie van mezelf te zijn, maar wat dat precies inhoudt, weet ik de ene periode beter dan de andere.
In het leven worden we uitgedaagd om vooruitstrevend en assertief te zijn, en er wordt van ons verwacht dat we weten wie we willen zijn en in de rij lopen. Je eigen leven wordt je veel te snel ontnomen om net zoals iedereen anders te zijn. Toen ik de kans kreeg om 13 kunstwerken te maken, dacht ik dat dat was wie ik nu ben: een kunstenaar, of in ieder geval iemand die daarop lijkt. Maar gaandeweg besef ik dat we allemaal meer zijn dan één ding. Ik ben een dochter en kleindochter, een orthopedagoog in opleiding, iemand die graag sport, iemand die zich wil inzetten voor mensen met een beperking en nog zoveel meer.

We zijn niet gemaakt om allemaal in dezelfde rij te lopen.

Wat ik hiermee wil zeggen, is dat ik geen zotte biografie wil schrijven. Ik gun mezelf de ruimte om meer te worden dan wie ik nu al ben, en om te groeien als mens. Als ik hier een herinnering zou delen die me gevormd heeft, zou het voelen alsof ik mezelf definieer met die ene herinnering. Maar ik definieer mezelf door wie ik nu ben, wat ik voel op dit moment, en hoe ik me nu gedraag. Of er grote dingen aankomen in mijn leven, dat kan niemand zeggen, maar wat voor jou misschien klein lijkt, kan voor mij de wereld betekenen. 

 

Het is ok om nog niet te weten wie je bent en het misschien wel nooit te weten, wat belangrijk is, is dat je dingen doet die voor jou werken.

 

Groetjes Minne