Het kruisverhoor ontbrandt. De alleenstaande moeder van vijf ondergaat gedwee het spervuur aan vragen. Waarom werk je maar halftijds? Kan die kleinste niet bij iemand terecht? Nederlandse lessen volgen kan toch ook ‘s avonds? Kan die oudste niet werken in het weekend?
De Leden van het Subcomité van het Bijzonder Comité voor de Sociale Dienst, zonder sociale opleiding evenwel maar overgekwalificeerd in meningen spuien en vooroordelen etaleren, zijn nu echt op dreef.
Waar is dat ziektebriefje dan? En waarom de baas niet verwittigen, de kine afbellen en rekeninguittreksels achterhouden? De onderhorige slaat in schaamrood de ogen neer, breekt en verspreekt zich meesterlijk: ik weet het, het is mijn eigen-dom. Wat ik gedaan heb, had ik niet moeten doen. En wat ik naliet, zal ik beter doen. Het is echt mijn eigen-dom.
De verhoorders smullen. Deze alleenstaande moeder van veel-te-veel-zorgen neemt alle schuld op zich. Ze verzinnebeeldt de natte droom van lokale politici die liever armen bestrijden dan de armoede. Zie je wel, Hét is hun verdomde eigen schuld. Hun eigen-dom, omdat wij hen in nijd en onwetendheid de minste eigendom ontzeggen.
Gebrek aan geld leidt namelijk tot schaarste. Dat zou niet tot sancties en schorsingen van individuele steun mogen leiden. Omdat gebrek aan tijd en geld, de beschikbare capaciteit van mensen om goede beslissingen te nemen, ondermijnt. Dat weten we sinds het baanbrekende werk van Sendhil Mullainathan en Eldar Shafir.
Schaarste beïnvloedt het gedrag van mensen diepgaand. Armoede zuigt mensen in een tunnel en tast daarmee de bandbreedte van mensen aan, de mate waarin onze hersenen in staat zijn om goede beslissingen te nemen, om vast te houden aan plannen en verleidingen te weerstaan. Hun boek Schaarste is voor het sociaal domein, wat het VCA-attest is voor de bouwsector. Zonder kom je er als professional niet in. Behalve BSCD leden dus. Zij die weigeren uit afgunst en luiheid om zich eigentijdse inzichten rond schaarste en dus rond effectieve armoedebestrijding, eigen te maken.
Die lokale politieke eigen-dom moet worden gesanctioneerd en herroepen. Afschaffen dus dat BCSD. Het werk van sociaal werkers in ere herstellen. En een lokale sociale grondrechtencommissie oprichten waarin, naar analogie met rechters in sociale zaken, vertegenwoordigers uit welzijnsverenigingen als leek worden benoemd in geschillen met het OCMW.
Dat mag van mij een op rust gestelde hoofdmaatschappelijk werker zijn samen met een middenvelder. In trio met de schepen voor sociale zaken echt luisteren naar kwetsbare mensen in plaats van leuter-louter ‘te horen’.
Steunzoekers er echt bij laten horen door ze onbevangen eigen-wijs te laten zijn.
Tom Meeuws
Biografie:
Tom Meeuws (°1970) is een Antwerps politicus voor Vooruit. Hij groeide op in Roeselare en studeerde pedagogie aan de Katholieke Universiteit Leuven. Na zijn studies verhuisde hij naar Antwerpen. Tussen 2001 en 2003 was Meeuws kabinetschef voor schepen van Samenlevingsopbouw Chantal Pauwels. Daarna werkte hij gedurende tien jaar als directeur Samenleven bij de stad. Tussen 2013 en 2015 was Meeuws actief bij De Lijn als Antwerps regiodirecteur, daarna als zelfstandig sociaal ondernemer. In 2016 werd Tom Meeuws tot voorzitter verkozen van de toenmalige Antwerpse sp.a-afdeling. Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 werd hij verkozen in de gemeenteraad. Sinds januari 2019 is hij als schepen van Vooruit bevoegd voor sociale zaken, armoedebestrijding, sociale economie, leefmilieu en erediensten. Meeuws is ook voorzitter van het Bijzonder Comité voor Sociale Diensten, de voormalige OCMW-raad.
Reactie plaatsen
Reacties
Zolang men zich niet kan "inleven" in de situatie waarin kansarmen verkeren, zal er nooit iets veranderen. Als men "echt" luistert en oog heeft voor de kopzorgen waarmee steuntrekkers dagelijks te maken hebben, kan er een dialoog ontstaan, ipv een spervuur van vragen. De dames en heren van het Bijzonder Comité voor Sociale Diensten hebben meestal nog nooit de leefomstandigheden van de kansarmen gezien. Hoe kunnen zij dan beslissen over hen.
Deze overpeinzingen klinken heel anders dan een aantal voorstellen van Vooruit de laatste....
Gelukkig terug een sociale visie.!!🤗
Ik heb er in mijn werk als maatschappelijk werker met cliënten gezeten om hen te steunen in hun pleidooien, soms met resultaat soms tevergeefs maar altijd met het gevoel te moeten “bedelen” om hulp…schrijnend en vernederend.