Wie al langer strijdt tegen armoede, weet hoe moeilijk het is om door te dringen tot het beleid. Hoe vaak woorden van mensen in armoede worden aangehoord, maar niet echt gehoord. Hoe inspraaktrajecten soms verzanden in beleefde knikjes en notities die uiteindelijk stof vergaren in een lade.
En toch, soms gebeurt het. Soms kom je ze tegen.
Politici die niet enkel luisteren om beleefd te zijn, maar omdat ze écht willen begrijpen.
Die niet praten over mensen in armoede, maar met hen.
Bestuurders die beseffen dat beleid geen rekensom is, maar een optelsom van levens, van verhalen, van strijd en hoop.
Binnen het traject Hoe wegen op lokaal sociaal beleid voelen we die betrokkenheid. We zien mandatarissen die niet alleen deelnemen omdat het moet, maar omdat ze willen. Mensen die doorvragen, die durven toegeven dat ze niet alle antwoorden hebben, die na een vergadering niet meteen een vinkje zetten en doorgaan, maar achteraf nog eens bellen. "Heb ik het wel goed begrepen?" "Wat bedoelden jullie precies met…?" "Hoe zou jij dit aanpakken?"
Sommigen maken zelfs extra tijd vrij in hun agenda om onze werking van dichtbij te leren kennen. Ze komen langs, niet voor een vluchtig bezoek of een fotomoment, maar om écht te zien en te voelen wat armoede betekent.
Ze schuiven aan tafel, luisteren naar verhalen, stellen vragen. Niet omdat het moet, maar omdat ze beseffen dat goed beleid begint bij de mensen die het raakt.
Dat zijn de politici waarin we geloven. Niet omdat ze wonderen kunnen verrichten, maar omdat ze het verschil maken door naast ons te staan, niet boven ons.
Omdat ze snappen dat armoede niet iets is wat je even aanhoort, maar iets wat je moet begrijpen, in elke vezel van je beleid.
We hebben nog een lange weg te gaan.
Dit traject is geen eindpunt, maar een begin.
En we weten dat het niet altijd makkelijk zal zijn.
+
Maar zolang er politici zijn die het algemeen belang boven hun eigen belang plaatsen, zolang er mensen zijn die hun nek uitsteken om samen met ons te werken aan écht beleid, blijft er hoop.
Reactie plaatsen
Reacties
Mooi geschreven en heel erg waar.
Velen willen enkel hun gedacht zeggen of het partijstandpunt verdedigen, maar eens ze naar een andere mening, een andere visie, een ander perspectief moeten luisteren, horen ze niet meer wat er gezegd wordt, want in gedachten zijn ze alleen maar bezig een repliek te formuleren of bezwaren te maken.
Echt luisteren kun je enkel als het stil is, niet alleen in de omgeving, maar bovenal in je eigen hoofd.