No Shows: Een kwestie van respect en verantwoordelijkheid

Laten we het gewoon benoemen: no shows zijn niet alleen vervelend, ze doen pijn.
Een evenement organiseren vergt planning, tijd, middelen en toewijding. Elk detail, elke stoel, elke spreker wordt zorgvuldig uitgekozen om iets bijzonders neer te zetten.
Maar als mensen zonder afmelding wegblijven, valt er meer weg dan alleen een lege stoel.
Het is een gemiste kans, een verlies van waarde die we samen hadden kunnen creëren. En het ergste? De stilte die volgt wanneer sommige mensen wegblijven—terwijl anderen meteen worden aangewezen.

Als iemand uit een kwetsbare situatie niet komt opdagen, dan wordt er snel geoordeeld: ‘onverantwoordelijk’, ‘ondankbaar’, ‘ongeorganiseerd’. Maar wanneer iemand met meer middelen of een drukke agenda hetzelfde doet, blijft het vaak stil.
Hoe komt het dat de verwachtingen voor sommige mensen hoger zijn, terwijl anderen ongemerkt door de mazen glippen? Dat voelt oneerlijk. En dat is oneerlijk.

De stille impact van no shows
Elke lege stoel is een verloren kans. Voor ons als organisatie met beperkte middelen betekent dat verspilde energie, tijd en kosten. De impact is reëel. Het voelt alsof het werk dat we samen hebben verzet niet wordt gewaardeerd. We creëren geen evenementen zomaar; we bouwen plekken waar mensen iets waardevols kunnen ervaren, waar nieuwe verbindingen ontstaan en waar we samen betekenisvolle stappen kunnen zetten.
No shows gooien daar roet in het eten.

We vragen ons dan af: waarom verwachten we van de meest kwetsbaren dat ze altijd keurig op tijd zijn, hun afspraken nakomen en nergens steken laten vallen, terwijl mensen met meer middelen vaak zonder problemen hun verantwoordelijkheid kunnen ontlopen? Mensen in armoede moeten zich constant bewijzen.
De lat ligt voor hen zoveel hoger. Maar dat is onterecht.

Verantwoordelijkheid geldt voor iedereen
Laten we stoppen met die dubbele standaard. Verantwoordelijkheid geldt voor iedereen. Of je nu leeft met beperkte middelen of niet. Of je nu een drukke baan hebt of niet. Afspraken nakomen is een kwestie van respect, niet van sociale status.
Ja, het leven is onvoorspelbaar en soms kunnen dingen onverwachts veranderen.
Maar wat echt het verschil maakt, is hoe je daarmee omgaat.
Verantwoordelijkheid nemen betekent dat je laat weten als je niet kunt komen. Het is een klein gebaar, maar het toont respect voor het werk van anderen en biedt iemand anders de kans om jouw plek in te nemen.

Het probleem is dat we vaak hogere verwachtingen hebben van mensen die al minder kansen hebben. Mensen in armoede krijgen te horen dat ze hun afspraken moeten nakomen, zonder erkenning voor de obstakels waar ze dagelijks mee worstelen.
En als ze 'één fout' maken, volgt er meteen oordeel. Maar als iemand met meer mogelijkheden dezelfde fout maakt, blijven de reacties vaak uit.
Dit is geen kritiek op het individu, maar op een systeem waarin de maatstaven voor verantwoordelijkheid ongelijk verdeeld zijn.

No shows raken ons allemaal
No shows zijn niet zomaar ongemakkelijk voor een organisatie. Ze belemmeren ons vermogen om verder te bouwen. Elke gemiste aanwezigheid betekent verspilde middelen en gemiste kansen. Misschien had iemand die echt op die plek had moeten zitten, waardevolle connecties kunnen maken of iets nieuws kunnen leren. De kracht van een evenement zit in de mensen die aanwezig zijn, en elk gemist plekje doet ertoe.

Duurzaamheid in inzet van middelen
We leven in een wereld waarin duurzaamheid steeds belangrijker wordt. Dit gaat niet alleen over hoe we omgaan met onze natuurlijke hulpbronnen, maar ook met onze sociale en economische middelen. Elke no show, elke verspilde bron, is een kans die we hadden kunnen benutten voor iets groters. Wanneer mensen niet komen opdagen zonder afmelding, verspillen we niet alleen tijd en geld, maar ook de mogelijkheid om echte verandering te creëren. Dat is iets wat we ons als organisatie, maar ook als samenleving, niet kunnen veroorloven.

Daarom vragen we vanaf nu iets extra's van onze deelnemers: respect voor het werk en de mensen om je heen. Vanaf heden voeren we een strengere policy in. Als je je niet afmeldt voor een evenement en wegblijft zonder reden, zullen we de gemaakte kosten verhalen op de afwezige. Dit is geen straf, maar een eerlijke manier om de waarde van ons werk en onze middelen te beschermen. We willen dat onze evenementen hun volledige potentieel bereiken, zonder onnodige verspilling. Dit is geen kwestie van harde regels, maar van wederzijds respect. Respect voor de mensen die hun tijd en energie in het evenement hebben gestoken, en voor de mensen die ook graag deel hadden willen nemen. Verantwoordelijkheid nemen is niet afhankelijk van je situatie.

Samen bouwen aan respect en duurzaamheid
Afspraken nakomen draait dus om meer dan alleen verantwoordelijkheid; het gaat ook om respect voor de mensen die er tijd en energie in hebben gestoken, en voor de middelen die beschikbaar zijn gesteld. De volgende keer dat je je aanmeldt voor een evenement, denk dan goed na over wat dat betekent.
Kom opdagen als je kunt. En als je niet kunt, meld je dan af. Die kleine daad van respect maakt een wereld van verschil voor iedereen die erbij betrokken is. 

Want samen met jullie willen we bouwen samen aan een warme samenleving waarin afspraken worden nagekomen, en waar iedereen—ongeacht hun achtergrond—gezien en gehoord wordt.

Dus vanaf nu betekent je aanmelding meer dan alleen een belofte; het betekent dat je meebouwt aan iets dat groter is dan jezelf. En dat moeten we allemaal serieus nemen